Yak hayatın mumlarını!

Ne olacak bizim bu halimiz? Hayatımızı hep ertelemiyormuyuz? Erteliyoruz.. Nasıl olsa bahaneler çok.. Bahaneler artık yaşam biçimimiz olmuş.. Normal geliyor.. Alışmışız herşeyi ertelemeye.. Nedenleri çok; zaman yok, para yok, işim çok, babam döver, kocam kızar, arkadaşım üzülür, elalem ne der, yaz gelsin, bayrama inşallah, yok yok kışa daha iyi, hiç olmadı amaaan boşver bahanesi.. Halbuki hayat nasıl güzel olur? Manevi duyguları besleyerek. Hedeflere ulaşarak..  Güzel anları biriktirmektir. Ama biz anı biriktirmiyoruz.. İşe güce yaramayan, ipe sapa gelmeyen, ıvırı zıvırı biriktiriyoruz.. Nereyi açtığını bilmediğiniz anahtarlar vardır mesala çekmecelerde.. Ne işe yaradığını bilmediğiniz kablolar.. dolumu boşmu bilmediğimiz piller.. Fitili olmayan mumlar.. Neye iyi geldiğini bilmediğimiz ilaçlar.. Ya bende halen kaset var. kaset çalar yok ama. Ama bir şey arasak bulamayız.. Niye saklarız onca şeyi bilmem. "Sakla samanı, gelir zamanı" diyerek büyütüldüğümüz için olabilir mi? Eskiden saklıyorlarmış ama yeri geldiğinde kullanıyorlarmışta. Şimdi öylemi? Git yenisini al.. 
Böyle gereksiz şeyleri atmalı artık.. Boşaltmalı hem evdeki hem beyindeki çekmeceleri.. Hafifletmeli.. Yakmalı mumları.. Akıtmalı.. İçmeli hayatın şarabını.. Tortusu dibe çökmeli. 

Hangimiz yapıyoruz? Hiç birimiz!!!!
Haa yaşamdan mutluysak eyvallah!! Ama değilsek değişmeli bir şeyler öyle değilmi??