Covid19 Şah Çekti.

Satranç oynayanlar bilir Şah çekmemin ne demek olduğunu. Şahı çaresiz bırakmak. Bi hamle yapamazsa mat olur. Bunada şah mat denir. Şah ölür, yani oyun biter. 

İşte bu Covid19 u bu oyuna benzetiyorum. Şah çekti dünyaya. Sardı etrafımızı, çaresiz bıraktı. Şimdi dünyaca mat olmamanın derdindeyiz. 

Öyle hızlı çekti ki şahı, şok olduk, apışıp kaldık. Mat edemeyecek o belli, çok kayıp vermeden nasıl bi hamle yapmalıyız bunu düşünüyoruz derin derin. 

Şöyle bi şeyede benzetiyorum bu durumu. Dar, virajlı, karanlık bir yolda freni patlamış bir arabanın içinde gider gibiyiz. Ne durabiliyoruz, ne dönebiliyoruz, ne inebiliyoruz, nede önümüzü görebiliyoruz. “Bindik bi alamete, gidiyoz gıyamete” der gibi. 

Elbet virajlı yollar biter düzlüğe çıkılır, karanlık aydınlanır, fren tutmasada, elbet arabanın benzini biter. Mühim olan direksiyona hakim olmak. Bütün derdimiz bu. Bu zorlu günler, aylar geçtiğinde göreceğiz ne kadar hakim olmuşuz direksiyona. 

Şimdi bu yeni tip Corona virüsü yani Covid19 bana bi yandan da sempatik gelmiyor değil:) 

Neden dersen, çünkü rasist değil, insan, din, dil, ırk, kan, zengin, fakir ayırt etmiyor. Eşit dağılıyor herkese. Çocuklara ve gençlere pek dokunmuyor:) sağlıklı insanlarada bi şey yapmıyor. “Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur”der gibi. Devrimci bi yapısı var:) Temizliğin önemini yeniden hatırlattı. Birbirine dokunmanın ne kadar önemli olduğunu hatırlattı. Herkesi eve kapatıp, bi durun, bi düşünün, heeey nereye koşturuyorsunuz? Dedi. Normal rutin yaşamımızın ne kadar önemli olduğunu hatırlattı. Komşuluğu, pazara gitmeyi, dışarda dolaşabilmeyi, sağlığın önemini, azla yetinmeyi, şımarık olmamayı öğretti. 

Gözle bile görülmeyen bir mikro organizma dünyayı dize getirdi mi? Getirdi. 

Bi çok komplo teorileri var bu konuda. Bu konuda bi fikrim yok. Her şey olabilir. Doğal virüste olabilir, biyolojik silahta olabilir, bunlara aklım ermez pek. İç sesim doğal virüs diyor. Olmayada bilir diyor. Biri demiş ki; İsrail’de ölüm sayısı 10 ü aşarsa biter bu virüs:) diyenlerin yalancısıyım, bilemiyorum. Pek inandırıcı gelmesede henüz 4 ölüm varmış orada. Yarın ne olur bilmem. 

Şimdi yaşadığım ülkede yani İsviçrede durum nedir derseniz? Bir İtalya kadar olmasada 8 milyonluk bir ülkede bugün 10 600 civarı vaka sayısı. Ölen 153. Diğer bütün ülkeler gibi kısmi OHAL var. Sadece marketler, eczaneler, postaneler, bankalar açık. İnşaat ve üretim iş yerleride açık. 

Benim hayatımda önemli bir değişiklik olmadı. İşe gidip geliyorum. Ofiste iki kişiyiz ve uzağız birbirimize. Toplu taşıma ile gitmediğim için rahatım biraz. Oturduğum yer şehrin kıyısında. İnsanı az. Ormanda hala günlük yürüyüşlerimi yapabiliyorum. Perşembe buluşmalarımızı geçen haftaya kadar yapıyorduk. Yarın ne olur bilmiyorum. İki kişiyiz zaten, havalarda bahar havası, bahçede birbirimizden uzak, tokalaşmadan, kucaklaşmadan buluşuyorduk. 

Hayatım kısıtlanmadı yani. Zaten hep böyle yaşıyordum. Evcimendim. 

Mayıs ayında iki etkinliğim vardı, sanırım onlar iptal olacak. Biri Perşembe kadınları ile 5 günlük Kapadokya g
ezisi, diğeri ilk kez bi resim sergim olacaktı:) “Sağlık olsun” demek sanırım ilk kez cuk oturacak. Ölmezde sağ kalırsak, yine yapabiliriz belki. 

Panik değilim garip bi şekilde. Korkum, endişemde yok. Önünde sonunda bi selam çakacak bu virüs hepimize. Tanışacağız. Sağlık sisteminin çökmediği bi anda tanışmak tüm çabamız. İşte eskisinden daha çok hijyenik olmak, dokunmamak, sarılmamak. 

Yürüyüşte insanlarla karşılaşıyorum tek tük. Herkes birbirine uzak duruyor. Sanki yanından geçerken nefes bile almadan geçiyoruz. Evde biri hapşırsa, n’oluyo be diyoruz. Eskiden iyi yaşa, çok yaşa derdik:) şimdi herkes birbirinden kaçıyor:) 

Yürüyüşte bi şeyi daha fark ediyorum. Kuşlar, ağaçlar, ve toprak bizim bu yaşadığımız kaygıdan bi haberler. Kuşlar yine cıvıl cıvıl, ağaçların bazıları çiçeğe, bazıları yeşillenmeye durmuş. Topraktan yine fışkırıyor otlar, sümbüller, sarı papatyalar. Hayat onlar için aynen devam ediyor. Biz insanlar ise her zaman yürüdüğümüz yollarda bi insan görünce sanki bizi dövecek gibi bi omzumuzu kaldırıp, kafayı aksi yöne çevirip hızlı hızlı gitmeler çok komik geliyor bana. Sonra kuşların cıvıltısına karşılık veriyorum, evet diyorum ÇOK HAKLISINIZ! Doğa çok güçlü.

Sizin bize ihtiyacınız yok, ama bizim size çok ihtiyacımız var!!!