Ilk Oyum

Blog yazmayı unutmuşum... Sanki birine mail yazar "Merhaba" ile başladim.  Sonra sildim. 

Konuya gireyim pat diye gireyim ben en iyisi.

Konu seçimler. Bir hayal kirikliği ile uyanadım 15 Mayıs sabahına. Bu sefer kesin gelecekti o bahar, buna o kadar inanmıştım ki... Olmadı... Ikinci tura artık kimse gitmez dedim. Umutlarım tükenmişti. Ama gün geçtikçe umutlarım yeniden filizendi. Eğer sandığa küsüp gitmemezlik yapılırsa iste o zaman zaten kazanılmaz, inatla tekrar gidilmeli diye çevremi, oy kullanabilen arkadaşlarımı zorladım. Beni arayan, bana yazan yakınlarımın "merhaba nasılsın" sorusuna, iyiyim, "oyunu kullandın mı" diye cevap veriyordum. 

Dün bir arkadaşımla buluşup Züriche tiyatroya gidecektik, olmadı gidemedik. Sonra madem hazırlandık hava da güzel, o zaman Rosengartene gidelim dedik. Arabaya bindi, oyunu kullandın mi dedim:) hayir yarin gidicem dedi. Gel dedim o zaman önce konsolosluğa gidelim, oyunu kullan. Emin olmak istiyordum. Gittik. Sokağa taşan kuyruklar vardi. Beklemeyelim deyip döndük. Nasıl olsa yakında bir yerde, aksama tekrar gideriz dedim, zira gece 22.00 ye açıklar. Uzak şehirlerden gelenlere öncelik tanıdık. 

Ben hayatımda hic oy kullanmadım. Arkadaslarım bana, niye sen anarşist misin. diyorlardı. Hayır anarşist oldugumdan değil, vatandaşlık hakkım olmadığı icindi bu. Türkiyeden 13 yaşımda ayrılmıştım. Çocuktum kullanamıyordum. Almanyada reşit oldum ama eskiden yurt dışındakiler Türkiye icin oy kullanamıyorlardı. Derken Alman vatandaşlığına geçtim, bu sefer de Isviçreye göç ettim. Almanya seçimleri için Almanyada ikamet ediyor veya orada ikinci bir adres göstermem gerekiyordu. Yani ne Almanya için, ne Türkiye için, ne de Isviçre icin oy verme hakkım olmadı. Yok hükmündeydim:) 

Bu son oylamalar icin can atıyordum oy kullanabilmek için, elimde sadece kimlik numaram vardi. O da bi ise yaramıyordu.  Arkadaşım oyunu kullandı, ben de iş olsun diye sandık görevlilerine dedim ki; Benim kimliğim yok ama TC kimlik numaram var, oy kullanabilir miyim? Konsolosluk açık, girin bi sorun dediler. Girdim. Meramımı anlattım. Bu alman kimliğim, bu Isviçre oturum kimliğim, TC kimliğim yok, ama numaram var oy kullanabilir miyim? Numaramı bilgisayara verdiler, incelediler, fotoğrafınız var mı dediler. Hayır dedim, su otomatta vesikalık fotoğrafinızı çektirin, getirin, size gecici kimlik çıkartalım, oyunuzu kullanın dediler. Ne gözlerime ne kulaklarıma inanamadım. Sağolsunlar acayip yardımcı oldular. Başka zaman bi islem icin haftalar öncesi randevu alman gerekirken, bi sürü evrak isterlerken, gecenin bir saatinde islerim hemen halloluverdi. Hemen tekrar oy sandığının başina gittim, kapanışa iki dakika vardi. Elimdeki geçici kimliği gösterdim, elime bir zarf, bir oy pusulası, birde mühür tutuşturdular, telefonunuzu, çantanızı buraya birakin, şu kabinde oyunuzu kullanın dediler. Hayatımda ilk kez yaşıyordum bu anı, aman bir salaklık yapmayım diye aldı mi beni bir telaş. Mühürü önce elime bastım. "Tercih" yazısı çıktı. Sonra pusulanın sağındaki resmin altına bastım tercihimi. Mühür kurusun diye üfledim. Sonara ikiye katladım, aman yok katlamayım şimdi karşi tarafa da geçer mühür izi diye korktum. Pusulayı katlamadan koydum zarfın içine, ağzım kulaklarımda, daha bir dik yürüyerek, kasıla kasıla çıktım geldim sandığa, bu benim ilk oyum biliyor musunuz dedim cocuklar gibi. O zaman bir fotograf çektirin dediler. Ay evet, hep özenirdim, öyle fotoğrafım olsun istemiştim, dedim. Aşırı güzeldi her şey. Işlerim tıkır tıkır oluverdi. Deli gibi yağmur yağıyordu dışarda. Yağmurun altında çocuklar gibi tepindim sevinçten. 

Işte eğer bu sefer gerçekten bir değişim olursa, bilin ki o benim 1 oyumdur :))