Nisan havası işte, istediği gibi esiyor, açıyor, yağıyor, gürlüyor. Geçiş dönemi zorlukları olmalı. Ne kadar benzeşiyoruz mevsimlerle. Bebeklikten çocukluğa, çocukluktan ergenliğe, ergenlikten yetişkinliğe, yetişkinlikten ihtiyarlığa geçiş döneminin sıkıntıları gibi. İşte Nisan ayıda mevsimlerin ergen hali olmalı.Mart ayı şaşırtıcı bir şekilde ılık ve bol güneşli geçmişti halbuki. Hatta geçen hafta tohumdan yetişen çiçeklerimi ekmiştim saksılara. Birde kırmızı sardunya fidelerini. Bugün akşam üzeri eve geldiğimde hava birden karardı, balkondan dışarı baktığımda kar yağıyordu diktiğim sardunlayaların üzerine. "Sizde mi haksızlığa maruz kaldınız?" dedim içimden. Üç sardunya saksısını salona aldım. Sonra, "tamam bir hataydı, özür dilerim, çıkar sardunyaları" der gibi hava birden açtı, meğer güneş batmamış. Nede olsa doğa işte. Ama ben yinede güvenemedim bu havalara. Noolur nolmaz? Bu geceyi salonda geçirecekler. Beyaz duvarda ne kadar güzel görünüyorlar.
Sadece bakışıyoruz..
Öylece bakakalmışım dün.
Bugün 20 Nisan.
Eskiden saatli maarif takviminde veya fazilet takviminde peygamberimizin Doğum günü yazardı. Ninemin hoşuna giderdi bu. Aynı gün doğduğum için. Benimde sanki:)
Ay aklıma ne geldi iyiki Erduvan 20 Nisanda doğmamış. Örümcekten kendine pay çıkaran, 20 Nisandan neler çıkarmazdı değil mi?
Çok sonraları Almanya'ya göç ettiğimde Hitler'in Doğum günününde 20 Nisan olduğunu öğrendim. Ne o, ne bu dedim. 20 Nisan benim günüm. Benim doğum günüm. Nisan ayına benziyoruz işte, kimi esiyor, kimi gürlüyor, kimi yağıyor, kimi güneş olup ısıtıyor.
Bugün Sabah Saat 9 da Bern garında olmam istendi Perşembe kadınlarından geçen hafta. Sadece fotoğraf makinanı ve kendini al gel, seni kaçıracağım o gün, dedi Antonella. Nereye gideceğimizi söylemedi. Sadece, oraya gitmek istediğini şu tarihte söylemiştin, ve bende not almışım, seni oraya götüreceğim, dedi. İşe gitmeyecektim, sabah garda olacaktım. Ama, olmadı. Ben işe gittim. Çünkü sadece güzel havada gidilecek bir yermiş. Dün kar yağınca kararımızı değiştirdik. Bugün güneşli olsada soğuk bir hava vardı. Her haftaki perşembe buluşmamızı yaptık öğleden sonra. Bu sefer Doğum gününüde içine kattık. Bahçesindeki mor salkımlar balkonunu kucaklamış, üzerimizden sarkıyordu. Masamızda her zamanki nevale. Sohbetimiz her telden. Daha çok referandum sonucundan. Birazda üç hafta sonra yapacağımız Venedik seyahatinden. Zaman çabucak geçiverdi yine. Eve geldim. Aldığım hediyelerden söz etmeyeceğim, ama aldığım mesajlar çok güzel geldi bana. Ne Facebook'ta ne başka yerlerde yüzlerce, binlerce takipçim yok benim. Çok az ama özdür. Kimin hangi duygularla yazdığını bilenim.
Kimi çiçek toplamış benim için, kimi aktostiş şiir yazmış, kimi video çekip göndermiş, kimi içten duygularını yazmış. Hatırlanmak ne güzel şey. Ya iyiki doğmuşum ben dedirten, ve gelen bütün mesajları içinde barındıran arkadaşımdan gelen şu yazıyı eklemeden edemeyeceğim. Okurken içim bi hoş oldu. Ha, abartmış mı? Bilmem? Belki bazı noktalarda olabilir. 🤔 Emin değilim. Çünkü abartmaz o. Kulağıma hoş geldi. Demekki onun gözünde öyleyim.
Şuraya ekleyimde, kaybolmasın. İlerde okur okur geçmişe tebessümle bakar, ve gözümden bir damla 💧 yaş süzülürken, "ben neymişim be" derim.
"Canımıniçi, güzel dostum, ablam, parçam, sırdaşım, yoldaşım, can dostum....
Annen ve baban birlikte geçirdikleri zaman içinde güzel şeyler yapmışlar. Pırıl pırıl çoçuklar armağan etmişler dünyaya...
İyi ol, iyi yaşa canım..
Seni çok seviyorum... " |
| Hayatima dokunan herkese tesekkür ederim.. |
