Bayan Suzi‘de Noel Yemeği

Noel masasi

İki hafta önce bayan Suzi’yi ziyaret etmiştim. O zaman bana “23 Aralık Pazar akşamı Bayan Anliker gelecek, Noel yemeği yapacağız birlikte sende gelmek ister misin” diye sormuştu. Tabiki gelirim demiştim. Çünkü bayan Anliker’i merak ediyordum, eşinin 65 yıllık sevgilisi ile nasıl arkadaş olmuştu? 

Bay Anlikerin ölümünden sonra sık sık bir araya gelip, birlikte ağlayıp birlikte gülüyoruz demişti Bayan Suzi . 

Yağmurlu bi Pazar bugün. Ütü yaparken telefonum çaldı. Arayan Bayan Suziydi. Geliyor musun bugün diye yeniden hatırlattı. Unutmadım evet geleceğim dedim. Saat 17 de evine vardığımda kapısını yine aralık bırakmıştı. Her zamanki gibi yine zile basıp içeri girdim. Ev mis gibi yemek kokuyordu. Pencereleri açmışlardı havalansın diye. Bayan Suziyi kucakladım, sonra mutfakta önünde önlükle yaptığı yemeği karıştıran Bayan Anlikeri gördüm. Görece daha gençti. O beni, ben onu gıyabımızda tanıyorduk. İyi akşamlar bayan Anliker, diyerek tokalaştım. Ben Lory, ismimle hitap edebilirsiniz dedi. Bende de ön adımı söyleyip, tanıştığıma çok memnun oldum, dedim. Seni daha önce bir kez görmüştüm, uzun saçların vardı, ama şimdi sokakta görsem tanımazdım, gittikçe gençleşmişsin, nasıl yapıyorsun bunu diyerek iltifat etti. Evet, hatırlamıştım, yıllar önceydi, bay Anliker’i evine bıraktığımda kapıda ayak üstü konuşmuştuk. Ama bende görsem tanımazdım. Güzel kadın. Dinç ve bakımlı. Sessiz ve temiz çalışıyor mutfakta. Eli ayağı her şeye yakışıyor. 

Elim boş gitmeyeyim diye bir şişe kırmızı şarap götürmüştüm. Suzi Portekiz şarabını çok severmiş. Ben Fransız şarabı götürmüştüm. Sana bir şey getirme demedim mi ben, dedi. 

Ama bu akşam Bay ve Bayan Anlikerin mahzeninden Portekiz şarabı içeceğiz dedi. Bay Anliker yoktu artık, ama onun aldığı şarabı karısı Lory, sevgilisi Suzi, ve iş arkadaşı ben, Bay Anlikere kaldırıyorduk meylerimizi. Onun canına değercesine. 

Izinlerini alarak cektim fotografi

Yemek öncesi birer kadeh mutfakta içtik. Sonra yemeğe geçiş. Masayı kurayım mı dediğimde, masa hazır dedi Lory. Özenle hazırlamışlar masayı. Tarihi gümüş çatal, kaşık bıçak yerlerini almıştı. Servis tabakları keza öyle. Birde ünlü ressam tablolarında gördüğümüz vazodaki çiçekler, bu sefer canlıydı. 

Yemek Bay Anliker tarifimiymiş. “Fleischsuppe” et çorbası dedikleri şey. Daha önce hiç yemedim. Ama öyle bir şey ki; hem çorba hem ana yemek. İçinde et var, havuç, lahana, pırasa, soğan, kereviz var. Önce suyunu içiyorsunuz çorba yerine, sonra et, yanında ki sebzelerle ana yemek oluyor. Hem eti güzel pişmiş, hem sebzeler erimemiş. Çok sevdim. Tatlı olarak meyve salatası yapmış Suzi. Ağır ağır, sindire sindire konuşa konuşa yedik yemeklerimizi.

Ben bi punduna getirip Lory’ye  merak ettiğim soruları sormak istiyorum. Yani nasıl oluyorda, kocasının sevgilisi ile arkadaş olabiliyor😀? Dimi ama? 

Loryyyy, dedim gülümseyerek, sen daha öncede geliyor muydun buraya? Hayır, dedi. Bay Anlikerin ölümünden sonra gelip gidiyorum. Çünkü çok değer veriyordu Suzi’ye, en son kaza geçirdiğini öğrendiğinde çok üzülmüştü, zaten yıllardır tanışıyorlar, en son ben getirip götürüyordum buraya bile, dedi. Baksana haline, iyi göremiyor, duyamıyor, ve kimsesi yok. Acıyorum dedi. Güzel bi insan olduğunu düşünüyorum Lory’nin. Gençliğinde belki farklı düşünmüş olabilir hiç görüşmediğine göre, ama bu saatten sonra arkadaş olayım bari, en azından ortak bi noktamız var, ikimizde aynı adamı sevdiğimize göre mi düşünüyor? Bilemedim? Çokta inciğini cinciğini soramadım.  Velhasıl enterasan bi akşamdı. Böyle şeyler ancak filmlerde olur diyebileceğim bi film karesi gibiydi bu akşam yaşadıklarım. 

Masayı kaldırdık, hemen bulaşıkları yıkadım, Lory geldi arkamdan, oda kurulayıp yerleştirdi. Tekrar masaya döndük. Bi espresso içermiyiz dedi Suzi. Valla hiç uyku problemleri yok herhalde bu yaşta bile. Uykun kaçmaz mı dedim? Yoo, dedi! Kaçarsa kalkar bi kadeh şarap içerim sonra yine yatarım dedi cool bi şekilde. İçtik kahvelerimizi minik çikolatalı pastayla. Bulaşıklar kalsın, ben onları sonra yıkarım, güzel bi akşamdı benim için, yarın Noel, ama ben bu akşamdan kutlamış gibi oldum teşekkür ediyorum ikinizede, dedi. Ben asıl ikisine teşekkür ettim. Bu arada bulaşıkların yıkandığının farkına varmamıştı. Lory ile göz göze gelip sadece göz kırptık birbirimize. 

Saat 20.30 gibi ben kalktım. Lory oradaydı. Araba ile mi buradasın dedim. Hayır otobüsle geldim, çünkü şarap içeceğimi biliyordum, dedi. Bende biliyordum ama arabayla geldim, dedim.. Güldü:) işte disiplin farkımız bu dercesine. 

Vedalaşıp çıktım. Gece karanlıkta sokak lambalarına baktığımda yağmur iyice bastırmıştı. Arabaya geldiğimde çantamı bu sefer gerçekten mutfakta unuttuğumu farkettim. Geri geldim. Zile bastım önce, sonra kapı kolunu bastırarak içeri girdim. Kapı açıktı. Lory beni gördü. Çantamı unutmuşum, dedim. Güldü. Suzi beni farketmedi bile mutfakta arkası dönük beni anlatıyordu Lory’ye. Bi süre kendimi dinledim. Hoşuma gitti duyduklarım. Lory bana baktı, ben Lory’ye. Kapyı kilitleyin arkamdan deyip çıkıp gittim.