18 e 1 kala.. Deniz & Taylan

Geçen yıl yazmis oldugum bir notu ekliyecegim buraya. O zamanlar bir bloğum yoktu. Ama yazı yazmaya cok önceden başlamıştım.. O yazılardan bu günü anlatan bir yazıyı ekleyerek blog tarihine not düşmek istedim.. Tarihleri ve bazı degişiklikleri yaparak.. Şöyle yazmışım mesela;

17 yıl önce bugün yaşadıklarım, daha dün gibi; :)))

Düsseldorf, 14 Ocak 1996, bir kış aksamı.. Ama kar yok.. Eğlenceli bir akşam Gereksiz konuklarımız var.. Ama kızkardeşimde var.. Bilenler bilir, kendisi bir güldürük makinasıdır. Bende 32 haftalık hamileyim.. 40 haftada doğduğuna göre bir bebek, demekki daha 8 haftam var, yani iki ay.. Işte benim bu güldürük makinası olan kız kardeşim bizi yine o akşam gülmekten kırıp geçiriyor.. Artık nasıl gülüyorsam taaa içimde bir şeyler oluyor.. Aldırmıyorum tabi ben.. Zaman sonra herkes dağılıyor, evlerine gidiyor.. Gecenin 3 ü.. O içimdeki gülmekten oluşan şey, şiddetini artıyor.. Ben iki büklüm kalıyorum.. Nefes almakta zorluk çekiyorum.. Sürüne sürüne aşağıya iniyoruz.. Taksi durağıda hemen orada.. Düsseldorf- Uni klinik diyoruz taksiciye. Taksici beni görünce korkuyor, daha yakın bir hastaneye götüreyim sizi diyor.. Hayır doktorumuz orda diye müdahale ediyoruz.. Taksici uçuyor bu sefer.. Eğer bir yere ulaşmak istiyorsanız, taksicilere hamile rolü yapın:))) ( abim duymasın)
Saat 4 gibi ulaşıyoruz hastaneye.. O andan itibaren bir koşturmaca.. Beni hemen CTG diye bir alete bağlıyorlar.. Buna son bir aydır alışıgim artık.. Karnıma üç kuşak bağlıyorlar, normalde iki kuşak ama benim ikizlerim oldugu icin üç.. Uçları bir makinaya bağlı, ikisi bebeklerin kalp atışlarını ölçüyor, digeri benim sancımı ölçüyormuş.. Benim hissetmedigim sancıyı makina hissediyor yani.. Ama o gece farklı, karnımdaki o ince ama acı ağrıyı o gün bende hissediyorum.. Kandilli rasathanesinde depremi gösteren ölçerler var ya, aynı öyle çıkıyor o akşamki veriler.. O zikzaklar daha sık ve sert.. Belliki icimde şiddetli bir deprem oluyor..
Doktorum daha fazla bekleyemeyiz, sezaryan yapmak zorundayız diyor..
Hemen ameliyathaneye alınıyorum, anestezi doktoru sadece görevini yapmak amaçlı benimle konuşuyor, bir yandan asistanlar beni sezaryana hazırlıyor, biri elimdeki damardan kanal arıyor serum için, digeri karnıma tentirdiyot türü bir sıvı sürüyor, (Belkide tenditdiyot) bir digeri elimde açılan kanaldan birseyler enjekte ediyor.. Herkes arı gibi calişiyor o gece.. Doktorun elindeki neşteri görüyorum.. "Ama ben bayılmadım" diyorum oradakilere.. Biliyoruz diyorlar.. Ondan sonra bir şey hatırlamıyorum..

20 dakika sonra beni yoğun bakıma götürürlerken uyanır gibi oluyorum, eşime sorum şu oluyor, " nasıllar?"
"Çok güzeller" diyor.. sonrasını yine hatırlamıyorum.. Premetüre doğdukları için bebek kilinigine küvoze alınıyorlar..

Ve ben 3 gün sonra kavuşuyorum onlara.. İkiz bebeklerime.. O çirkin ördek yavrularima.. Denize ve Taylana..

Bugün 17 yaşına girdiler ve çok sağlıklılar.. Üstelik çok yakışıklılar galiba.. İyiki varlar, İyiki doğmuşlar!!

( kızkardeşime gelince, o çocukken bir hastalanmıştı, ben onu güldürerek iyileştirmiştim, oda beni yıllar sonra güldürerek erkenden anne olmama neden oldu)

Gülmekten korkmayın.. Ağız dolusu gülün.. "Cok güldük bak Cok agliyacagiz" gibi düşünceleri atın..
Ağlamakta güzeldir, gülmekte..

Ben 15 Ocak'ta hep güleceğim:))))

Bunları yazmışım ben geçen yıl..
Buna ekleyeceğim bir şey yok. Aynen böyle olmuştu çünkü 17 yıl önce bugün.

Miniciklerdi.. Bunlar ne zaman büyüyecek derdim.. Şimdi ise bunlar ne zaman büyüdü diyorum. Nasilda hızlı geçmiş zaman.. Bebekliklerinden aklımda kalan bir kaç şey var..

Örneğin;
Makas, bıçak, iğne gibi bütün delici ve kesici aletlerin adı: "çocuk hayır"
Makas gösterirdim, oglum bu ne? derdim..
Cevap: "Çocuk hayır" dı..

En güldükleri organ: Ayak'tı..

Birine kızdıklarında ettikleri küfür: yine "Ayak" tı..

Çubuk krakerin bir başindan ben bir başından onlardan biri başlayayarak ıssıra ıssıra ortada buluşmaya bayılırdık..

Çok çok çok tatlılardı.. Onlarla oyun oynamaya bayılırdım..
Şimdi eşek kadar oldular:)) artık benimle oynamıyorlar.

Deniz ayagina gülerken:))

Deniz Doktorken..

Ilk yuva ya giderken..

Biz gülerken..