Sezen Aksu Heyecani..

Bugün ofiste sallak salllak bi o yana bi bu yana iş yapıyormuş gibi görünme adına, dolandım. Bazen  başımı kaşıyacak vaktim olmaz bazende sersem s.. tohumu gibi dolanırım ortalıkta. İşte öyle bir zamandı. Bir kahve aldım, zaten Ayça'danda günlük mail gelmemişti henüz, birde sigara yaktım, elimde akıllı telefon, İG deyim. Bir beğeni, bir takipçi gösteriyor. @sezenablaniz beni takibe almış. Baktım profile, sanki Sezen Aksu gibi. Yüreğim önce iki kat sonra kaç kat arttı bilmiyorum. Ellerim titremeye başladı.
Ama, kendime sakin ol, abartma diye telkinlerde bulunuyorum. Normalde hiç bir sanatçıya ne ergenliğimde, ne yetişkinliğimde fanatik derecesinde bağlanmadım. 

Ünlü olmayan bir çok güzel insan tanıdım arkadaşım olan. Ünlü ve sanatçı kişilikleri ile duruşlarını sevdiğim, hani normal yaşamımda tanısaydım çok iyi arkadaş olurdum dediklerim var birde. Hani, beni tanısalar severlerdi dediğim:) mesela, Şener Şen, Lale Mansur, Tarık Akan, A. Mümtaz Taylan, Serkan Keskin, Melike Demirağ, rahmetli Meral Okay, Suzan Kardeş,Sunay Akın gibi ünlüleri kendime çok yakın hissederim. İşini iyi yapan, kompleksiz, akıllı ve duyarlı. Gerçi ben bu saydığım ve sevdiğim insanları görsem bir yerde, hiç bir şey yokmuş gibi davranırım. Utanırım, sıkılırım onları rahatsız etmekten. Rastlaşmadım mı? Bugüne kadar elbette rastlaştım bir çok ünlü ile. Mesela, Gümüşlükte Nejat İşler ile kahvaltı yaparken yan masada karpuz yiyordu kendi başına. Biz kalabalıktık. Ben farketmedim, kardeşim görmüştü. Aramızda fısıldaştık evet, yan gözlede baktık, ama hepsi bu. Bi ara Zürih'te Banu Alkan'la tanışmıştık. Oda benim isteğimle değil, kendi istediği için. Hiç hayranı olmadım Banu Alkan'ın. Ama aynı masada rakı içerken, o tv lerde gördüğümüz gibi kasım kasım kasılmıyordu, sıfır kompleksi hoşuma gitmişti. Tel nolarımızı falan değiş tokuş yapmıştık. 6 ay sonra aradığımda kendi çıkmıştı telefona. İstanbul'a geldiğimde mutlaka aramamı söylemişti. Sonra ne ben, ne o beni aramadı. İyi insan, kendine münhasır. Ama paylaşacağım bir şey yok. 

Ama biri var ki, yüreğimde başka türlü yer edindi. Sene 1977.. Köydeyim. Radyoyu dinlediğim, sevdiğim bilinir. Bahçe sulamaya giderken, o bir tek ineğimizi otlatmaya giderken bile o küçük radyo hep yanımdaydı. Normalde hep TSM ve THM dinleyen ben, "şimdi arajmanlar" diye anons eden trt spikeri, sırf o çok sevdiğim şarkı çıkacak diye beklerdim. Öyle güzel sözleri vardı ki? " kaç yıl geçti aradan ayrı ayrı, bitsin artık bu hasret buluşalım gayrı" sonra yine şöyle sözlerle devam eden. "Benim bütün derdim özlem, biliyorum kavuşur böyle seven".. İlk kez bir şarkıyı baştan sona ezberlemiştim. O zamanlar belkide annemin babamın Almanya'da, bizim Türkiye'de olduğumuz için sevdim bu sözleri belki, bilemiyorum. Sonra kavuştuk biz anne ve babaya. Bu şarkı sözlerini unutturacak, daha doğrusu aratacak başka acılar çıktı karşımıza. 

Yine Sezen Aksu başka şarkılarla çıktı karşıma. 

"...ama fazla da üzülme hayat bitiyor bir gün 
Öyle de böyle de ayrılıktan kaçılmıyor 
Hem çok zor hem de çok kısa bir macera, ömür 
Ömür imtihanla geçiyor 
Ben bu yüzden hiç kimseden gidemem, gitmem 
Unutmam acı tatlı ne varsa hazinemdir
Acının insana kattığı değeri bilirim, küsemem
Acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir..." gibi.. Bir mahvolmuşum hissini şarkılarda bulmak. Bir kez daha Sezen Aksu.. 

Sonra bir mahvoluşumda bir şarkısı tuttu elimdem. Oda şu.:

Geçti yıllar ah geç aydım 

Anladım ki boşa gün saydım
Bakakaldım giden güne
Ben hep düne ait kaldım

Çocukluğum kavruk
Gençliğim savruk
Yetişkinliğimden hiç hayır yok

Hayat, kadere inat
Seni sil baştan yaşayacağım.. 

Ben bir başka sevdim Sezen'i. Ruhuma işleyen şarkılarında arkadaş oldum onunla. Keşke tanışsam hatta arkadaş olsam dedim. Bu isteğimi yakın çevrem bilir. Bu sadece bir istek, bir hayal olarak kalacak bende. Mesela ben Loto'dan altıda tutturmayı hayal ediyor ve istiyorum! Buda onun gibi olması mümkün görünmeyen sadece hayali ile yaşadığım bir dileğimdi. Sonra unuttum bu dileğimi. Şimdiye kadar 3 konserine gittim. Uzaktan gördüm sadece. İzleyen binlerce kişinin arasındaydım. Ve konserlerde ben daha çok onun aralarda konuşmalarını çok seviyordum. Sanki karşılıklı konuşuyormuşuz gibi hissederdim. 

30 Nisanda "veda konseri" turnesi var. İsviçre'de yayınlanan Pusula gazetesinin organizasyonu ile yapılan bu "veda konserine", firma olarak sponsor olduğumuz için VİP bileti ile gideceğiz. Belki yan yana geliriz, bir merhaba diyebilirim, belki gelemeyiz. Bilemiyorum. 

Sezen'in sanat hayatına başladığı yıllarda ilk albümümden olan, ve benim yüreğimde hissettiğim, hala sevdiğim ve ezberimde olan bu şarkı  "kaç yıl geçti aradan ayrı ayrı, bitsin bu hasret buluşalım gayrı" onun veda konserinde buluşacağımıza, bir işaret midir? 

Bugün hep bunları düşündüm. Sahnede son bi kez daha görmek yeter bana. Ben onu tanıdığım için duygularım yoğun. O'nu "yetmez ama evet" oylarıyla asla yargılamıyorum. Düşüncelere saygım var. Yoksa demokrasiden söz edemeyiz. Ha ülkede demokrasi yok, ama vicdanlarda var olan demokrasiden bahsediyorum. 

Birde bugün ne oldu? Ben bi süre Sezen Aksu'nun beni takibe aldığını sanarak bütün gün Leyla gibiydim. Alış verişe gittim. Baktım sevdiğim bir şarap aksiyonda. İçinde 6 şişe olan bir kutu aldım. Sonra aşağıdaki Migros'a inip sebze, meyve aldım. Buradaki Migros'larda alkol ve sigara satılmaz. Ama nerede Migros varsa, mutlaka yan kuruluşu olan Denner marketi vardır alkol ve sigara satan. Güya görünüşte satmıyordur! Neyse, Migros'tan çıktım, eve geldim. Arabadan alışveriş torbalarını alıyorum, baktım şarap kartonu yok. Herşeyi unutan, ama şarabı asla unutmayan ben, ben değildim! Tekrar arabaya atla, Migros'a git.. Müşteri hizmetlerine, bir karton şarabı alışveriş arabasında unuttum, buraya teslim edilmiş olabilir mi! Diye sor. Evet, burda diye teslim al. Şaraptan sarhoş olmam, bu Sezen Aksu sarhoşluğuydu.. 

30 Nisan için heyecanlıyım biraz. Ne birazı be, baya baya heyecanlıyım..