Bir bardağa neler sığarmış??

Eşyalar ruhsuzmudur sahiden? Hepsi değil bence.. Hep derim, yaşanmışlığı olan herşeyin ruhu var..
Cocukluğumda hiç bir şey eskimezdi, kırılmazdı, bir yenisi alınmazdi.. günümüzdeki gibi tüketilmezdi hic bir şey..
Köydeki evimize gittiğimde çoklugumdan kalma izlere rastlamam beni çok mutlu eder.. Ve hala çocukluğumdan kalma eşyalar öylece dururlar... Perdeler, kilimler, peşkirler, yataklar, çarşaflar, yorganlar, sedir örtüleri, kurşaneler, dikiş kutusu, tabaklar, kaşıklar, kolonya şişesi, şekerlik, fincanlar, bardaklar.. Evet, bardaklar.. Hadi diğerlerinin ömrü uzun olabilir.. Ama bardak bu.. Cam bardak.. Nasil olurda kırılmaz? Üzerindeki desen nasil olurda solmaz, silinmez yıllardır??

Telefonumdaki eski resimlere bakarken bu yaz çekmiş olduğum bu fotograftaki bardak ne çok şey hatırlattı bana.. Bir zamanlar vardı, nasılda akıp geçti.. O zamana ait, bir fotoğraf, bir koku, bir eşya, hatta bir bardak bile o zamana yolculuk yaptırıyor.. Meger bardağa sadece içecek degil, neler neler konuyormuş? Cocukluğum, anılarım, yıllar..

11 yaşlarindayım.. Amcam cam fabrikasinda çalışıyor.. Sanıyorum bu bardakları calışanlarına hediye ediyordu o fabrika.. Oda köye getirmişti.. O bardaktan bir şeyler içmeyi çok severdim. Sofra kurulurken o bardagi oturacagim yere önceden koyardım.

1977 den kalma bir bardak.. Mutlu yıllar yazıyor üzerinde.. Mutlu yıllarım olmuş. Anılarım olmuş. Yine bir yıl daha bitiyor.. 2013 e girmek üzereyiz..
Yeni yıl dileklerim; bu bardak gibi sağlam, güzel ve mutlu anların dolduğu, kırılmadan, incinmeden, renkli bir yıl diliyorum hepimize..
Mutlu Yıllar...