Nerde hata yaptım??

Ben çocukları severim.. Hele akıllı çocukları daha çok severim.. Bilenler bilir, premetüre doğmuş ikiz oğullarım var.. Deniz ve Taylan. Premetüre cocuklar ancak iki yaşında normal doğmuş cocuklara göre tamamlıyormuş gelişimlerini.. O dönemlerde her 6 ayda bir kontrole çağırılırdım çocuklarla birlikte. Benimle ayrı konuşurlardı, çocuklarda ayrı bazı testlere tabi tutulurlardı.. Bende bu farkı gerek sevgi ile, gerek ilgi ile, gerek beslenme ile kapatmayı adeta ilke edinmiştim kendime.. Her kontrole gidişimizde güzel haberler almak motive ederdi beni. İlk 6 aydan sonra o fark kapatılmıştı.. Hem fiziksel, hem motor gelişimleri normal bebekler gibi olmuştu.. Erken yürüdüler, konuştular, ve pampersten ayrıldılar.. Çok mantıklı ve güzel konuştuklarını düşündüm hep.. Çünkü onlarla bir büyük gibi konuştum.. Ve hiç yalan söylemedim.. Korkutmadın.. Pencereye ellerımle vurarak bak öcü geliyor hadi uyuyun demedim.. Ben doktora gidiyorum, arkamdan gelirseniz size iğne yaparlar demedim..  Doğru neyse onu söyledim.. Sözümde durdum. Güven duygusu çok gelişmişti. Şimdi yatmanız gerekiyor bile demedim, onlar uyku saati gelince zaten uyudular.. Ayaklarımda sallamadım bile.. İkizlerdi sonuçta.. Hangisini sallayayım.. Anlaşılır ve mantıklı dıaloglarla mutlu bir çocukluk dönemi geçirdik... Gayet akıllı olduklarını düşünüyordum..

Ama bugün anladım ki; hiçte öyle değilmiş.. Benim çocuklarım 3,5 yaşında " dedeciğim, dik dur eğilme, bu millet seninle gurur diyor" diyemezdi.. 

Dik durmayı, gururu, milleti öğretememiştim onlara.. Nasıl anlatacağımıda bilemedim... Biz daha çok çiçeklerle böceklerle, renklerle, oyunlarla meşguldük.. 

Düşünüyorumda çok akıllıca büyüttüğüm çocukları meğer farkında olmadan "çapulcu"yetiştirmişim.. Nerde bir haksızlık var, bir ayaklanma, bir demo, bir protesto onlar orda.. Nerde hata yaptım ki ben? 

Ama beni mutlu eden şu ki; bir g*t kılı olmadılar..