Ben bir kitabım.. Sen bir kitapsın.. O bir kitap.. Biz bir kitabız..

Yıllar önce Türkçe öğretmenimin anlattığı bir şey hakikaten kulağımda koca bir küpe gibi sallanır.. 

Doğada olup bitenleri anlayın, kendinizi ona benzetip, örnekler alın.. Arılar gibi üretken olun, karıncalar gibi çalışkan olun, ağaçlar gibi hür olun, vs. derdi. Ben bunu kendime bir felsefe edindim.. O kadar doğru ki, yaşamak için doğadan örnekler almalı o kadar rahatlatıcı ki; 
Örneğin; bir dereyi düşünün. Akan bir derenin önüne yaprak, toprak veya taş engelini. Bunu kendi yaşamımızla örnekleştitecek olursak, önümüze bir problem çıktığı zamanla eşleştirebiliriz.. Derede ne olur? Su akamaz bir süre, sıkışır, birikir ama zaman sonra mutlaka bir yön bulup akar.. Biz insanlardada aynıdır.. Evet, problem karşısında üzülürüz, birikiriz, ama mutlaka bir çıkış yolu olur/buluruz. Zaman ve sabır burada devreye giren. 

Suların bulanmasını sonra durulmasınıda böyle güzel örneklendirebiliriz. Yani doğayla eşleşmek lazım.. Kendinizi bir ağaca benzetin mesela.. Güçlü ve köklü bir ağaca. Ağaç nasıl büyür? toprak, su hava, güneş ile. Bize ne lazım? Aile, kardeş, arkadaş eş  dost gibi manevi duygular..  Bazen rüzgar olun mesela, esin deli gibi.. Bazen şimşek olun, bazen gökgürültüsü.. Gürleyin.. Bulut olun bazen, hüngür hüngür ağlayın.. Sonra güneş olun.. Sonra toprağa benzetin kendinizi.. Kim ne ekerse onu biçer misali.. Ne bileyim, bahar olun, yaz, kış, bazen sonbahar olun. Dağ, taş,kaya ırmak, deniz hatta okyanus olun.. Ben bunları yapıyorum ve yaşıyorum.. O öğretmenimin sözlerini, durgun bir suya taş atar gibi geniş halkalara yaydım.. Yine bir benzetmeyle bağladım:)) 

Bugünde insanları birer kitaba benzettim ben.. Her biri ayrı bir hikaye, ayrı bir roman.. Kimi dram, kimi klasik, kimi aydınlatıcı, kimi tarihi, kimi araştırmacı, kimi öğretici, kimi felsefik, kimi ağır, kimi sıkıcı.. Herkes hoşuna giden bir kitabı okur.. Yada bir kitaba başlarsınız bir süre sonra sıkar, ve bırakırsınız.. İlişkilerde öyle değilmidir? O yüzden herkes herkesi sevmek zorunda değildir.. Sevmediğin bir kitabı okumanın ne gibi bir getirisi olurki? Okumuş olmak için okursun. 
Hepimiz birer kitabız.. Ben, sen, o ve biz.. 
"Kitaplardan önce, kendimizi okuyalım" demiş, Mevlana.. Çokta güzel demiş..