Bugün ağlamak yok, dedi gökyüzü..

İçim daraldı yine bir annenin acıyan yüreğimi izlerken.. Hani analar ağlamayacaktı, hani nerde..??? 
Hava üzgün, kasvetli, gri.. Ağladı ağlayacak, benim gibi.. Rüzgardan medet umuyor .. Rüzgar soğuk ve kararlı.. Ağaçlara vuruyor, bulutları dağıtıyor, beni üşütüyor.. Diyor ki, bugün ölen yok.. Giden var.. Inançları uğruna gidenlerin ardından gitti.. Abdullah gibi..  Ethem gibi.. Mehmet gibi.. Mustafa gibi.. Ali İsmail gibi, gitti Ahmet bugün.. 
İsimleri tekrarladım.. Ahmet-Mehmet-Ethem.. Abdullah-Ali İsmail- Mustafa.. Tekrarladım.. Ezberledim.. 
Gökyüzüne baktım. Gökyüzü bile gönül gözünü açmış gülüyordu... 
Gören körlere, duyan sağırlara, konuşan dilsizlere inat gülüyordu, bugün ağlamak yok.. 

Ahmet'in Selami var..