Günlerdir muhteşem ilkbahar havaları devam ediyor.. ( Mustafa Kandıralıdan oyun havaları gibi oldu, ama evet onun gibi Bayram sabahları dinlediğimiz oyun havaları gibi bu bahar) Bu bahar geçen sene ve önceki sene yoktu. Sanırım ondan önceki senede.. Kışın yağmayan doğru dürüst kar, Nisan ayında yağardı, birde deli deli yağardı. Sağa, sola fıttıra fıttıra.. Zorla iş gören gelinler gibi.. Bu sene bi farklı, cıvıl cıvıl, rengarenk.. Belliki isteyerek, severek gelmiş;)
Kafama koydum doğaya yapışacam bugün yine.. Fotoğraf makinamı ve ruhumu alıp çıktım.. Her gittiğim yere ruhum refakat etmez benim.. Ama severek, isteyerek gittiğim heryerde hem bedenen, hem ruhen orada olur tadını çıkartırım. Öyle oldu bugün işte. Bize hiçte uzak olmayan Wohlensee' ye gittim.. Ama senede 2-3 kez giderim.. Yakın olduğu için herhalde.. Hani insan burnunun ucunu görmezde taaa uzaklarda arar ya bazı şeyleri, öyle bir şey herhalde..
Gittim, herzaman gördüğüm şeyleri yeniden görmek mutlu etti beni.. Eski bir dostu yeniden görmek gibi..
O köprü, o yol, o nehir, nehirde yüzen ördekler, kuğular, o ağaçların asil duruşu, kuşların cıvıl cıvıl sesleri, ahşap küçük köprü altından akan suyun sesi, ağaçlardan fışkıran çiçek tomurcukları.. Sanki kendi dillerinde "hoş geldin" dediler bana. Hoşbuldum dedim.. Dinledim, dokundum, baktım, kokladım, fotoğraflayarak dondurdum doğayı..
Öyle güzel ki.. Bu sese kulak vermeyen, bu kokuyu içine çekmeyen, bu güzellik karşısında etkilenmeyen varsa, sorun doğada değil, kendisindedir. Yada ergendir..
Ağaçlar, çiçekler, böcekler, denizler, nehirler, dereler bu evrenin sahibi, biz sadece misafiriz onların dünyasında.. Misafirlikte hep kibar davranırız, değilmi? O zaman misafir gibi davranalım lütfen..
Acemi fotoğrafçılığıma, yine doğa el attı. En güzel pozu doğa veriyor. Çünkü doğal:))
Kafama koydum doğaya yapışacam bugün yine.. Fotoğraf makinamı ve ruhumu alıp çıktım.. Her gittiğim yere ruhum refakat etmez benim.. Ama severek, isteyerek gittiğim heryerde hem bedenen, hem ruhen orada olur tadını çıkartırım. Öyle oldu bugün işte. Bize hiçte uzak olmayan Wohlensee' ye gittim.. Ama senede 2-3 kez giderim.. Yakın olduğu için herhalde.. Hani insan burnunun ucunu görmezde taaa uzaklarda arar ya bazı şeyleri, öyle bir şey herhalde..
Gittim, herzaman gördüğüm şeyleri yeniden görmek mutlu etti beni.. Eski bir dostu yeniden görmek gibi..
O köprü, o yol, o nehir, nehirde yüzen ördekler, kuğular, o ağaçların asil duruşu, kuşların cıvıl cıvıl sesleri, ahşap küçük köprü altından akan suyun sesi, ağaçlardan fışkıran çiçek tomurcukları.. Sanki kendi dillerinde "hoş geldin" dediler bana. Hoşbuldum dedim.. Dinledim, dokundum, baktım, kokladım, fotoğraflayarak dondurdum doğayı..
Öyle güzel ki.. Bu sese kulak vermeyen, bu kokuyu içine çekmeyen, bu güzellik karşısında etkilenmeyen varsa, sorun doğada değil, kendisindedir. Yada ergendir..
Ağaçlar, çiçekler, böcekler, denizler, nehirler, dereler bu evrenin sahibi, biz sadece misafiriz onların dünyasında.. Misafirlikte hep kibar davranırız, değilmi? O zaman misafir gibi davranalım lütfen..
Acemi fotoğrafçılığıma, yine doğa el attı. En güzel pozu doğa veriyor. Çünkü doğal:))
Yaaa orda olmak istedim ben şimdi Ablam.Çok uzakta olsak bu güzellikleri bizlerle paylaştıgın , yaşattıgın için teşekkürler:)
YanıtlaSilbelki bir gün olursun canim.. umutlar bitmez..
SilGözümüz bayram yaptı.
YanıtlaSilLaf aramızda bende sizin fotoğraflarınızı beğeniyorum:))
Sil