1 Eylül..

Dünya barış günüymüş.. Kim takıyor? Kimse!! Bugün bile kimbilir kimler ölüyor bombalar altında.. 

İnsanlık tarihinden beri savaşlar hep olmuş.. Gerek siyasi, gerek ekonomik, gerek dini.. Çıkarlarına ters düşünce savaşmışlar.. 

Ama eskiden savaşların bir adabı bir usulu varmış.. Sadece ordu savaşırmış.. İki karşı ordu cephede karşı karşıya gelirmiş.. Günümüzün savaşları artık çok kirli.. Bütün insanlığı hedef almış durumda.. Yaşlı, kadın, çocuk dinlemiyor.. Bombalar yağıyor.. 

Herşeyin para ve güç üzerine kurulu olan bu dünyada savaşların olmaması mümkünmü? 

Cocuklar oyun oynayarak öğrenir ya hayatı.. Cocuklugumuzda oynadığımız oyunları düşünelim.. Yakartop oynardık.. İki karşı taraf bir diğerini topla vururdu.. 3 canı olurdu vurulanın.. 3 kez vurulduğunda, çıkardı oyundan.. Yenilirdi yani.. Misket oyunu keza öyle.. Karşı tarafın misketlerini vurdukça senin olurdu hepsi.. Veya corafyamiz gelişsin diye, harita üzerinden ülke, şehir, kasaba hatta işi büyütüp en küçük köyleri sorardık.. Bulamazsa, bana İstanbulu veriyormusun derdik..  Nerde büyük şehir veya ülke var ele geçirmeye çalışırdık.. Hayat panayırlarda bindigimiz renkli atlı karıncadan ibaret olmadığını oynadığımız oyunlarla ve yaşadıklarımızla ögrenmiştik.. Şimdide oyunlar oynanıyor.. Ama çok büyük oyunlar bunlar.. Akıl sır ermeyecek kadar büyük.. 

Birilerinin iyi yaşaması için birilerinin ezilmesi gerekiyor, hatta ölmesi gerekiyor.. Doymuyorlar, paraya, güce, hırsa.. Hep daha fazlasını, hep daha fazlasını.. Emperyalizm bunu gerektiriyor artık.. 

Hadi gelin çuvaldızı degil igneyi biraz batıralım kendimize.. Teknolojiyle birlikte çıkan ürünleri hangimiz sahip olmak istemiyoruz.. Herkes gücü oranında herşeyin en iyisini almak istemiyormu? Hepimiz farkında olmadan, kenarından köşesinden alet olmuyormuyuz bu savaşlara?  Ama şöylede bir şey var, bu emperyalizm, kapitalizm denen illet buna zorluyor insanı bu sistemde yaşayabilmek için.. 

Kardeşçe yaşamak, barış istemek, umud etmek iyi güzelde, nasıl olacak o iş? 

Beyaz güvercinlerin kanadı kırııldı.. Zeyin dalları yakıldı, yıkıldı.. 

Dünya barış günüymüş.. Ben barış göremiyorum, hissedemiyorum.. 

Savaşlar dünyayı avucunun içine alacak.. Ne hatta almış bile.. Birileri hep savaşacak, birileri hep karşı olacak.. Benmi? Ben hep karşı tarafta yerimi alacağım. Ama hep farkında olarak.. 

Böyle yani...