Benim sihirli kolyem...

Fıkra gibi bir hikaye.. Üstelik yaşanmış.. 

Annemin kuzeni.. Ayhan abi.. Karikatür gibi adamdır.. Tipik bir karadeniz erkeği.. Sarı kıvırcık saçları vardi benim çocuklugumda... Şimdi tepe açılmış.. Göbekli.. Görkemli bir laz burnu.. Ben buradayim diyo adeta.. Bunsuzmu bunsuz.. Çalışmak mı? Oda ne? 

Neyse,  bu abi, ailesinin zoru ile bir işe giriyor ama ertesi gün sudan sebeplerle " goyarim a...." deyip bırakıyor işi.. Hiç bir yerde dikiş tutturamıyor.. Ama bu umrunda bile değil.. Adam bildiğiniz tembellik abidesi Oblomov un çakması.. Yada orijalinden öte.. Sadece tanınmıyor.. 

İşte bu söz, bizim ailede özlü sözler gibi yerini alıyor..  Nietzsche gibi, Freud gibi, Oskar Wilde, vs gibi;)) ne zaman olumsuz bir şey olsa, "amaaaan, g.... a...." deriz, güler geceriz.. 

En son yine kızkardeşimle tatildeyiz.. Bazı terslikler olmuş.. Kendime bir kolye almak istiyorum.. Aldımda... Ama yazı yazılabilecek bir kolye.. Ne yazalım, ne yazalım diye pek düşünmedik.. Aklımıza gelen ilk şey Ayhan abinin o sözü oldu.. O günün mana ve ehemmiyeti ile örtüşen o yazıyı yazdırdık o kolyeye.. Tabi bu iş için kardeşimin eşini görevlendirdik:)) 

Böyle bir kolyeye sahip olmak o kadar kolay değil..  Bi kere, tanınmamış bir kuyumcu olacak. Espiriye açık olacak.. Şansımıza kuyumcu ile bizim enişte hemşeri cıkmışlar.. Lazlari ve espirilirini anlayan biriymiş.. Belkide o kuyumcu o günden sonra bu yazıyla satış patlamasi yapmiş bile olabilir:)) tabi Ayhan abinin bundan haberi bile yoktur..:)) adam telif hakkından belkide zengin olurdu:))

Bu Ayhan abi filozof gibi adammış dedik, kardeşimle.. Sözleri kolyelere yazılıyor artık:))

İşte benim böyle çok özel bir kolyem var.. 

Hani bazi anlar olur... Mutsuz olursunuz.. Keyifsiz olursunuz.. Olanca dert sizin üzerinizdeymiş gibi gelir.. Bir çıkış bulamazsınız.. Veya hayatı tiye mi almak istiyorsunuz? İşte öyle anlarda bu kolye birebir. Şöyle baş parmakla, işaret parmağının arasına alıyorsunuz akasını çevirip "amaaaan"diye başlayıp koylenın arkasındaki o iki kelimeyi okuyorsunuz. . Sonrası mı..? İçte bir rahatlık, bir huzur, bir mutluluk, bir banane durmları.. 

Kendisi küçük, anısı büyük kolyemi çok seviyorum.. 

Ayhan abimi?? Onu en son 5-6 yıl önce görmüştüm.. Adam emekli olacağı yaşta çalışmaya başlamıştı.. Bulunduğu yere universite açılmış... İşte orada bir işte calışıyormuş.. Görenler anlatmıştı.. O üniversitenin dekanı yada rektôrü gibi bir şeymiş:))) yada o kendini öyle sanıyor..